اَلّلهُمَّ ارزُقني شَفاعَهَ الحُسَينِ يَومَ الوُرودِ وَ ثَبِّت لي قَدَمَ صِدقٍ عِندَکَ مَعَ الحُسَينِ وَ اَصحابِ الحُسَينِ اَلَّذينَ بَذَلوا مُهَجَهُم دونَ الحُسَينِ عليه السلام
خداوندا شفاعت حسين عليه السّلام را در آن روز که بر تو وارد مي شوم، روزيم فرما و مرا نزد خود با حسين و ياران حسين – آنان که جان هايشان را فداي حسين کردند- به صداقت ثابت قدم بدار.
خداوندا با اين که تو نعمت را بر من تمام کردي از تو روي گرداندم، با اين که اسلام دادي، باز مسلمان واقعي نبودم و با آن که ما را در برهه هايي از زمان قرار دادي که انقلاب اسلامي و رهبري همچون امام وجود دارد، باز آن گونه که بايد در جهت انقلاب قرار نگرفتم و براي اسلام کاري نکردم و آن گونه شکر نعمت بزرگ ولايت را نگفتم. با آن که نعمت جنگ را فراهم کردي، باز کوتاهي کردم و با آن که نعمت پدر و مادر دادي، باز قدردان وجود عزيزشان نبودم.
...اميدوارم که وقتي اين برگ به دست شما مي رسد، همگي راضيِ حق تعالي باشيد. اين بنده ي حقير که بسيار گناه کارم و خود را درون خوب هاي خدا (رزمندگان اسلام ) جاي دادم تا بلکه خداوند به خاطر اين عزيزاني که شهيد شده اند از گناهان و تقصيرات من بگذرد، اما من مي دانم که خداوند بخشنده و مهربان است و ان شاءالله مي آمرزد.
مدتي است که احساس مي کنم از قبل بار گناهانم کمتر شده است و دل هواي يار کرده است، گويا حسين عليه السّلام مرا مي خواند. مي گويد: بيا، آخر تو هم حسين حسين گفته اي، آخر تو هم به سينه ي خود زده اي. بيا که در انتظار توام و شايد خدا خواست که به سوي کويش حرکت کنم.
اول از همه بايد بدانيد که من راه خودم را آگاهانه پيمودم و به هدف خودم نيز رسيدم. حدود شش سال از جنگ ايران وعراق مي گذرد. گر چه اين توفيق الهي را پيدا نکردم که به جنگ بيايم، ولي دل من هميشه در جنگ بود تا اينکه عاجزانه از خداي خويش در دعاهاي توسل وکميل خواستم که کاري کند من هم اگر براي يک بار شده است به جبهه بروم و خدا آرزوي مرا داده است. من به تمامي اهل خانواده ي خود توصيه مي کنم که هيچ وقت دست از دامان ائمه ي اطهار بر ندارند وکاري نکنند که دنيا آن ها را فريب دهد و مال و منال اين دنيا هيچ وقت توشه ي آخرت را نمي تواند تکميل کند. فقط ايمان و عقيده و تقواي انسان است که در آن دنيا به درد انسان مي خورد. اميدوام که هر چه زودتر اين جنگ به پيروزي برسد و راه بسته شده ي کربلا بر روي عاشقان ابا عبدالله باز شود. خداوند سايه اين امام امت را بر سر اين امت مستدام بدارد. از طرف من از تمامي دوستان و آشنايان به خصوص اقوام نزديک بخواهيد که مرا ببخشند.
به تمامي اهل خانواده خود سفارش مي کنم که بر شهادت من گريه نکنند؛ اگر خواستيد گريه کنيد به ياد امام حسين عليه السّلام گريه کنيد. در پايان به همه شما سفارش مي کنم براي امام، رهبر بزرگ انقلاب دعا کنند و از خداوند بخواهند که هر چه زودتر اين آتش جنگ را تمام کند.
والسلام علي من اتبع الهدي
وصیت محمد حسین یوسف الهی لشکر41ثارالله